لاوروف، وزیرخارجه روسیه: اسنپ‌بک ساخته‌‌ی ظریف بود، ما هم شگفت‌زده شده بودیم
لاوروف می گوید: این مکانیزم در تصمیمات شورای امنیت منحصربه‌فرد است: به هر یک از طرف‌های توافق اجازه می‌دهد به‌صورت یک‌جانبه بازگشت تحریم‌ها را فعال کند، و هیچ‌کس نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد. این بند در واقع در مراحل پایانی مذاکرات، مستقیماً بین ظریف و کری مورد توافق قرار گرفت. صادقانه بگویم، ما از این موضوع شگفت‌زده شدیم. اما اگر شرکای ایرانی ما با چنین فرمولی موافقت کردند — که صادقانه بگویم یک "دام حقوقی" بود — ما دلیلی برای مخالفت نداشتیم. من درک می‌کنم چرا ظریف از چنین فرمول غیرمعمولی حمایت کرد: ایران قصد نداشت توافق را نقض کند و اطمینان داشت که هیچ‌کس آن را به نقض برجام متهم نخواهد کرد.
به گزارش سایت دیده بان ایران؛ لاوروف مدعی شده است که اسنپ‌بک ساخته‌‌ی ظریف بود و ما هم شگفت‌زده شده بودیم.
مشرح گفتگوی وزیر خارجه روسیه در حاشیه نشست عرب-روسیه با رسانه‌های عرب به شرح زیر اشت:
وزیر خارجه پیشین ایران، محمدجواد ظریف، گفته است که روسیه در دوره ریاست‌جمهوری حسن روحانی، پیش‌تر تلاش‌ها برای احیای توافق هسته‌ای را تضعیف کرده بود. آیا این گفته درست است؟ یعنی همان چیزی که آقای ظریف گفته است. آیا روسیه سامانه‌های اس-۴۰۰ را به ایران تحویل داده است؟ و در مورد قرارداد جنگنده‌های سوخو چطور – آیا این هواپیماها به ایران تحویل داده شده‌اند؟
پاسخ سرگئی لاوروف:
در مورد همکاری‌های فنی-نظامی ما با ایران باید بگویم که پس از رفع تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل، دیگر هیچ محدودیتی وجود ندارد. ما در کمال پایبندی به حقوق بین‌الملل، تجهیزاتی را که ایران نیاز دارد، تأمین می‌کنیم. همه این موارد دقیقاً در چارچوب قوانین بین‌المللی انجام می‌شود.
اما درباره اظهارات آقای ظریف باید بگویم: ما سال‌ها به‌صورت نزدیک با یکدیگر بر روی برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) کار کردیم که هدفش حل‌وفصل موضوع مربوط به برنامه هسته‌ای ایران بود. تصمیم نهایی درباره برجام مستقیماً توسط آقای ظریف و جان کری، وزیر خارجه وقت آمریکا، گرفته شد. دیگر شرکت‌کنندگان در واقع در آن مرحله ناظران بودند که توافق میان ایران و آمریکا را تماشا می‌کردند.
همگان می‌دانند که روسیه هرگز از موضع ثابت خود در حمایت از آن توافق هسته‌ای، از جمله قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل، منحرف نشده است. من دقیقاً نمی‌دانم منظور آقای ظریف چه بوده، اما چند روز بعد از آن، زمانی که کشورهای غربی در شورای امنیت سازمان ملل یک "نمایش غیرقانونی و رسوایی‌بار" ترتیب دادند و مدعی شدند تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران به‌طور خودکار دوباره برقرار شده است، از همان مکانیزمی استفاده کردند که به نام «مکانیسم ماشه» (snapback) شناخته می‌شود.
این مکانیسم در تصمیمات شورای امنیت منحصربه‌فرد است: به هر یک از طرف‌های توافق اجازه می‌دهد به‌صورت یک‌جانبه بازگشت تحریم‌ها را فعال کند، و هیچ‌کس نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد. این بند در واقع در مراحل پایانی مذاکرات، مستقیماً بین ظریف و کری مورد توافق قرار گرفت.
صادقانه بگویم، ما از این موضوع شگفت‌زده شدیم. اما اگر شرکای ایرانی ما با چنین فرمولی موافقت کردند — که صادقانه بگویم یک "دام حقوقی" بود — ما دلیلی برای مخالفت نداشتیم. من درک می‌کنم چرا ظریف از چنین فرمول غیرمعمولی حمایت کرد: ایران قصد نداشت توافق را نقض کند و اطمینان داشت که هیچ‌کس آن را به نقض برجام متهم نخواهد کرد.
اما آنچه رخ داد این بود که ایران توافق را نقض نکرد، بلکه ایالات متحده از آن خارج شد و اروپایی‌ها نیز به تعهدات خود عمل نکردند. پس از آن، همان‌ها دوباره شروع کردند به درخواست امتیازات جدید از ایران.
از آنجا که شما از ظریف نام بردید، باید بگویم این «سازه» تا حد زیادی ساخته خود او بود.
