روایت دردناک یک فاجعه

دیده بان ایران:  طی چند روز اخیر خبری در فضای رسانه ای ایران و جهان انعکاس یافت که باعث تاسف و شرمندگی است.زبان از بیان این حجم رذالت قاصر است. گذشته از بار روانی منفی که این قبیل رفتارها در جامعه دارد و بدنه ی آن را تحت تاثیر قرار میدهد ؛ باعث ترویج خشونت علیه کودکان و بی بندوباری می گردد. لذا برخورد قاطع مسئولین و قوه ی قضاییه را می طلبد تا درس عبرتی برای گردن کشان و مخلان نظم و امنیت باشد.جای بسی تاسف است که در قرن 21 زندگی میکنیم و شاهد این قبیل اعمال لعین حیوانی هستیم. کجای یک دختر بچه ی هفت ساله تحریک کننده است که شاهد این قبیل اقدامات هستیم؟ این اقدامات دون شان انسانیت و فرهنگ جامعه اسلامی است. 

 اما باید به ریشه های این رویداد تلخ پرداخت: 

طی سال های اخیر کودک آزاری که یک نوع پدیده ناهنجار اجتماعی است در جوامع مختلف فراگیر شده است. این ناهنجاری اجتماعی متاسفانه در جامعه ما هم دیده می شود و ما بعضا شاهد وقوع آزارهای جسمی و روحی و حتی جنسی فراوان از سوی افراد مختلف برروی کودکان هستیم و در این میان حتی شاهد آن هستیم که این آزار و اذیت ها از سوی نزدیکترین افراد مانند پدر و مادر کودک صورت می گیرد. در بعضی از موارد کودک آزاری های رخ داده منجر به مرگ کودک می شود و سرانجامی تلخ، هم برای فردی که مورد آزارواذیت قرار گرفته و هم فردی که این عمل ناهنجار و سخیف اجتماعی را مرتکب شده است رقم می خورد. کودک آزاری در جوامع مختلف مربوط به طبقه اجتماعی خاصی نمی شود و فقر فرهنگی به اندازه فقر اقتصادی می تواند دخیل باشد به نحوی که مساله کودک آزاری در بین افراد تحصیلکرده و با بضاعت مالی خوب هم دیده می شود. اما در واقع اکثر کودک آزاری ها در طبقات پایین دست جامعه رخ می دهد. 
کودکآزاری تحت تاثیر عوامل مختلفی صورت می گیرد که از مهمترین عوامل آن می توان فقر فرهنگی و اقتصادی را نام برد. اکثر کودکانی که مورد آزار و اذیت قرار می گیرند در خانواده های فقیر و پرجمعیت زندگی می کنند که گاها اعتیاد یا طلا ق پدر و مادر هم مزید بر علت می شود. 
البته ناگفته نماند در اکثر خانواده های ایرانی و بیشتر سنتی این موضوع که تا کودک تنبیه بدنی نشود ادب نمی شود نهادینه شده است و به نوعی فرهنگ استفاده از خشونت در تادیب و تربیت فرزندان در اکثر خانواده ها و حتی به جرات می توان گفت در برخی مدارس وجود دارد، کمااینکه چندی پیش شاهد مرگ دانشآموزی در زاهدان بر اثر تنبیه بدنی بودیم. تداوم این خشونت ها علیه کودکان در جوامع به بروز برخی از رفتارهای ناهنجار از سوی کودک مانند ترس، عدم اعتماد به نفس، عدم یادگیری درست، عدم بروز خلا قیت و... می شود. طبق مطالعات و تحلیل تمامی موارد کودک آزاری گزارش شده در روزنامه های کثیرالا نتشار اکثر کودکآزاری ها در محیط خانه رخ داده و بیشترین گروه سنی را کودکان 5 تا 9 سال و سپس گروه سنی 11تا 14 سال تشکیل می دهند که دختران بیشترین آزاردیدگان و پدران بیشترین آزاردهندگان بوده اند. در این میان یک عضو گروه پژوهشی رفاه اجتماعی دانشگاه علوم تربیتی و توانبخشی با بیان این که روند کودک آزاری رو به افزایش است اعلا م کرده است: این موضوع تا حدودی ریشه در دو رقمی شدن تورم، افزایش بیکاری و در نتیجه گسترش دامنه فقر و مشکلا ت اجتماعی دارد. 
این در حالیست که خشونت غیرقابل اجتناب نیست بلکه در اکثر اوقات قابل پیش بینی و پیشگیری است. بسیاری از عواملی را که در کودک آزاری ها دخیل هستندمی توان محدود کرد و دولت ها، سازمان های دولتی و غیر دولتی مرتبط و مردم می توانند با پیگیری حق و حقوق کودکان و بررسی نیازهای مادی و روانی آنان خشونت علیه آنها را به میزانی قابل توجه کاهش دهند. 

.                              

  لذا در پایان؛ به جهت اهمیتی  که این موضوع دارد بار دیگر عنوان میکنم که این موضوع برخورد قاطع قوه ی محترم قضاییه و مسئولان مربوطه را می طلبد؛ تا درس عبرتی برای یاغیان و گردن کشان  درتاریخ باشد.                                          امیر اردلان (فعال اصلاح طلب)