چرا باید نوه امام خمینی محافظ داشته باشد!

به گزارش سایت دیده بان ایران؛ امید کاجیان روزنامه نگار و فعال رسانه ای در یادداشتی نوشت: موضوع حمله به یک خبرنگار و ضرب و شتم او توسط محافظان حسن خمینی همان طور که پیش بینی می شد با گسترش انتشار در رسانه ها و واکنش های شبکه های اجتماعی با عذرخواهی حسن خمینی همراه شد اما این عذرخواهی بیشتر از آن که حس مسئولیت پذیری در خود داشته باشد نوعی ابراز برائت ازحادثه رخ داده بود و اینکه وی اطلاع و نظارتی برتیم محافظان خود ندارد و مسئول کار آن هانیست. حسن خمینی این بار هم تلاش دارد تا خود را از ماجرایی دیگر برهاند.

پیش از هرچیزی آنچه در این میان حائز اهمیت است اینکه اساسا حسن خمینی کیست و چه نقشی در عرصه سیاست ایران دارد که باید محافظ داشته باشد؟ حسن خمینی در تمام این مدت یکی از چهره های ثابت روزهای 14 خرداد بوده و اساسا هر یک سال یکبار به شکلی تشریفاتی در همین ایام سرو کله اش پیدا می شود و بعد از آن هم هیچ.  حسن خمینی و نقش او به مراتب منفعلتر از چهره های سیاسی اصلاح طلب که خود از منفعلترین هاهستند، بوده. بی تاثیرتر از حتی بیانیه های دوسویه و دوگانه امثال خاتمی.  حسن خمینی دراین سال ها هیچ گاه صریح نبوده . حتی نتوانسته خطی و مشی سیاسی خود را به جماعت چپ پیوند دهد، چون در رویای نقش فراجناحی خویش بوده اما وقتی در میانه سخنرانی هایش برخی راستی ها او را لعن و نفرین کرده اند و مانع صحبت های او شده اند تازه می فهمید که باید به همان چپی ها دلخوش باشد، وگرنه کسی برای او نقشی فراجناحی قائل نیست. حسن خمینی در کارنامه کاری خود همیشه در بزنگاه های حساس تاریخی که باید از خویش واکنش نشان میداده سکوت را برگزیده تا نه سیخ بسوزد و نه کباب . او به معنای واقعی کلمه هیچ کاره بوده است.

اکنون پرسش این است که او به واسطه نوه امام بودن در این مدت محافظ داشته ؟ آیا داشتن این تعداد محافظ برای باقی نوه های امام نیز صدق می کند ؟ مخصوصا در باره آن نوه مغضوب ؟ خمینی جز رد صلاحیت شدن برای مجلس خبرگان ، کدام فعالیت سیاسی یا اکت موثری داشته که باید این همه محافظ هم داشته باشد ؟ باید پذیرفت که اوتنها یک چهره است که به واسطه نسب فامیلی اش در رسانه ها گاه مطرح می شود .

او و فرزندش با بهره گیری از مطبوعات و سایت ها گاهی سوژه می شدند ، سوژه هایی با طعم رپرتاژ البته بدون پرداخت هزینه ای . درست مثل سلبریتی ها. در رسانه ها و روزنامه های زرد .

نکته مهم دیگر این که حسن خمینی نه تنها درباره محافظانش اعلام بی اطلاعی کرده و مسئولیت را از خود سلب ، بلکه پیشتر پیرامون مسائل دیگری هم خود را بی اطلاع نشان داده مثلا در قبال فرزند خود و بعضا تصاویری اشرافی و اعیان گری که از او منتشر می شد نیز همین کار را می کرد ، کسی آن مراسم عمامه گذاری فرزند وی را یادش نمیرود که بی شباهت به تاج گذاری نبود ، یا حاشیه های تصاویراو در میدان اسب دوانی ، یا حضورش  در یک مراسم مذهبی از پشت اتاق های شیشه ای در محل میهمانان خاص با آن سن کم ، یا حضورمتفاوتش در شبکه های اجتماعی، حسن خمینی هیچ گاه مسئولیت های فرزند را به گردن نگرفت . همان طور که از مسئولیت ساخت و سازهای پر هزینه و خاص و اشراف گرایانه مرقد امام ، می گریزد . همان طور که در قبال خیلی از اتفاقات دیگر همین طور.

مسئله این است او هرچه قدر هم بخواهد خود را از معرکه ها دور نگهدارد و به خنثی بودن خویش در عرصه سیاست ایران ادامه دهد اما باید پاسخگو بودن را بیاموزد . پاسخگویی در قبال مسائلی که در باره اش مطرح می شود و این ربطی به منفعل بودنش در قبال سایر مسائل کشور ندارد .