یادداشت عباس عبدی؛ سیاست بدون سیاستمدار
تاسفانه جامعه ما اینچنین نیست و مرز میان سیاستمداری و دانشمندی را رعایت نمیکنیم. سیاستمداران ما در بسیاری از مواقع مسوولیت سیاستمداری را به عهده نمیگیرند و از موضع دانشمندی سخن میگویند. فرض کنید جامعهای داریم که همه مدیرانش دانشمند هستند، فکر میکنید چه اتفاقی خواهد افتاد؟ چنین جامعهای چندان موفق نخواهد بود. به این دلیل که اگر همه در یک جامعه دانشمند باشند در بهترین حالت و در مقام تصمیمگیر همه میکوشند که فقط از منظر دانش خود ملتزم به حقیقت باشند، در حالی که ما در عمل نمیتوانیم همیشه همه حق را با یکدیگر در یک تصمیم جمع کرده و داشته باشیم و مجبوریم که از میان آنها دست به انتخاب بزنیم؛ انتخابی میان راههای مختلف. از برخی منافع چشمپوشی میکنیم تا منافع دیگر را به دست بیاوریم. از دستیابی به یک نفع چشمپوشی میکنیم تا مجبور نباشیم که ضرر بزرگتری را به تن بخریم. ما نمیتوانیم همواره خیر مطلق را به دست آوریم و از هر شری خودمان را دور کنیم. باید دست به انتخاب بزنیم و این انتخاب وظیفه سیاستمدار است و ما برای اداره امور خود نیازمند به سیاستمدار هستیم.
به گزارش دیده بان ایران؛ عباس عبدی در یادداشتی صفحه شخصی اش نوشت: متاسفانه جامعه ما اینچنین نیست و مرز میان سیاستمداری و دانشمندی را رعایت نمیکنیم. سیاستمداران ما در بسیاری از مواقع مسوولیت سیاستمداری را به عهده نمیگیرند و از موضع دانشمندی سخن میگویند.
فرض کنید جامعهای داریم که همه مدیرانش دانشمند هستند، فکر میکنید چه اتفاقی خواهد افتاد؟ چنین جامعهای چندان موفق نخواهد بود.
ما نمیتوانیم همواره خیر مطلق را به دست آوریم و از هر شری خودمان را دور کنیم. باید دست به انتخاب بزنیم و این انتخاب وظیفه سیاستمدار است و ما برای اداره امور خود نیازمند به سیاستمدار هستیم.
طبعا منافعی را از دست میدهد و برخی هزینهها را میپذیرد تا در پایان راهی که کمترین هزینه و بیشترین منفعت را دارد، انتخاب کند. اما در عمل میبینیم که سیاستمداران ما یا به حرف دانشمند کمتوجه و بیتوجه هستند یا اینکه عملا حاضر نمیشوند مسوولیت انتخاب میان راههای گوناگون را بپذیرند؛ در نتیجه بدترین تصمیمات دچار جامعه ایران میشود.