کارگردان منتقد «غیر رسمی ۲»: به من گوشزد کردند حرف زیادی نزن این یک جلسه تفریحی است

به گزارش دیده بان ایران؛ به دنبال انتشار مستند «غیر رسمی» از رسانه ملی یکی از کارگردانان حاضر در این مستند حرفهای جالبی درباره آن مطرح کرده است که بخش هایی از آن را اینجا بخوانید:

عبدالحسین برزیده در تحلیل خود از مستند بعنوان یک کارگردان و اینکه چه می‌شد اگر ساخت این مستند در انحصار دفتر رهبری نمی‌بود، گفت:اولین نقطه ضعفی که می‌توان روی آن دست گذاشت این است که این موضوع اینقدر استثنا محسوب شده است که مدام راجع به آن حرف زده می‌شود. 

این جریان و ارتباط مردم با عالی‌ترین مرجع کشورشان باید خیلی عادی‌ باشد. ولیِ فقیهی که قرار بوده نقش ارشاد هم داشته باشد و نه فقط نقش حاکمیتی؛ خیلی از این جلسات هم از چنین موضعی برگزار می‌شود که بیایید حرف‌ها‌یتان را بزنید درد و دل کنیم و…؛ ضمانت اجرایی هم ندارد.

اینکه گزینشی کارگردانی انتخاب می‌شود و در هماهنگی‌های دقیق و پیچیده‌ای چنین کاری انجام شود، سانسورهای شدید شود –چون بخش خیلی کمی از صحبت‌های من گذاشته شده است، من ۱۰-۱۲ دقیفه صحبت کردم که فکر می‌کنم نکات و سوالات مردم بوده باشد- شاید خیلی با اهداف خود مستند هم همخوان نباشد.

مثلا درمورد فیلم مارمولک بعد از این همه سال و بعد از آن بگیر و ببندها و تحصن آدم‌های خیلی تند در ارشاد و ورود قوه قضاییه و پایین کشیدن فیلم از اکران، ما امروز متوجه می‌شویم که شخص رهبری اتفاقا حمایت می‌کرده و معتقد بوده که باید اکران شود، ...و رهبری هم انگار گاهی نقش حکومتی ندارد و بیشتر ارشادی است. امروز ایشان به ما اینچنین می‌گوید که چند سال پیش به دیگران هم گفته است که «بنظر من خوب است». یعنی یک نظر و نقش ارشادی است.

من اصولا با مقوله‌ای باعنوان «زندانی سیاسی» مخالفم. در آن جلسه از منظر منشور و شعارهای انقلاب وارد بحث شدم و گفتم که «ما یک شعارهایی دادیم و مردم و مسئولین قول و قرارهایی باهم داشتیم که انگار فراموش شده است.  من بشدت معتقدم یکی از اعتراضات ما به نظام دیکتاتوری سابق و علت سرنگونی‌اش این بود که هرکسی حرف می‌زد باید می‌رفت زندان؛ زندانی سیاسی به همین معنی است دیگر، یعنی شما نقدی دارید –چه جدی و محکم باشد و چه ساده- که بخاطر طرح آن حتما باید بروید زندان، چون نباید نقد کنید.»

همین الان بعد از صحبت‌هایی که من کردم، برخی که من را می‌شناسند –اقلیت هم هستند- ولی به من می‌گویند «در این برهه‌ی زمانی حساس شما بجای اینکه کنار رهبری بایستی رفتی و روبرویش ایستادی؟! به چه حقی این کار را می‌کنید؟!» اینهم بنوعی زندانی سیاسی بودن است، یعنی شما زندان هستی که در محدوده‌ای که برایت تعریف می‌کنند حرف بزنی و حرکت کنی.

او در پاسخ به اینکه «فکر می‌کنید اثرات انتشار این مستند چه باشد؟»، گفت: وقتی یک فیلمساز دارد فیلمی می‌سازد باید اول مخاطبش را مشخص کند. متاسفانه این مستند مخاطبش را مشخص نکرده است. جایی می‌رود به سمت مخاطبانی که به هرحال از قبل همه چیز را قبول دارند، نظام را بطور دربست قبول دارند، نقدی هم ندارند و مطیع محض هستند و کاملا توجیه شده‌اند.

یکی از برگزار کنندگان به من گوشزد کرده بود که چون رهبر در طول هفته شاهد سختی و مشکلات و خبرهای بد است، این یک روز را گذاشتیم تا هنرمندان بیایند و بگوییم و بخندیم! به تعبیر او یک زنگ تفریحی برای ایشان باشد؛ یک جوری مستقیم و غیرمستقیم به من حالی کرد که حرف زیادی نزن و قرار نیست چیزی مطرح کنی. 

منبع: انصاف نیوز