بیگدلی، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس: دولت در پرداخت حق و حقوق قانونی معلمان کوتاهی کرده/ در پرداخت رفاهیات فرهنگیان عقب هستیم/ ردیف ویژه پرداخت فوق‌العاده خاص و مزایای جانبی به معلمان در بودجه امسال کلید می‌خورد
احمد بیگدلی، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس با تأکید بر این که حق و حقوق قانونی معلمان را به به آنها نمی‌دهیم، به دیده‌بان ایران گفت: یک حقوق مستمر در فیش حقوقی وجود دارد که ثابت است، اما یک حقوق غیرمستمر هم وجود دارد. در بیشتر وزارتخانه‌ها رفاهیاتی مانند مزایای جانبی، حق مسکن، حق آموزش، حق ایاب و ذهاب و… جزو بخش غیرمستمر است. متأسفانه در پرداخت این مزایای فرهنگیان عقب هستیم، حتی حق مسکن آنها که حداقل ماهی دو میلیون تومان است، پرداخت نمی‌شود./ امسال وزارت آموزش و پرورش، شخص آقای وزیر و فراکسیون فرهنگیان مجلس در تلاش‌اند که بتوانیم ردیف ویژه‌ای در بودجه سالانه برای پرداخت فوق‌العاده خاص یا مزایای جانبی به فرهنگیان ایجاد کنیم تا وضعیت معیشتی آنها کمی بهتر شود.
دیده‌بان ایران؛ پریسا هاشمی: در سال‌هایی که آموزش‌وپرورش بیش از هر زمان دیگری نیازمند آرامش، انگیزه و خلاقیت است، نظام آموزشی کشور پر شده است از صدای خسته و گاه خاموش معلمانی که زیر بار مشکلات انباشته، به‌سختی در خط مقدم تربیت ایستاده‌اند. روایت امروز مدرسه‌های ما، فقط کلاس‌های پرجمعیت، ساختمان‌های فرسوده یا کمبود امکانات نیست؛ بلکه داستان انسان‌هایی هم هست که قرار بود ستون‌های اصلی توسعه باشند، اما حالا خودشان به‌سختی دوام می‌آورند؛ معلمانی که سهم‌شان از زندگی و شغل، کمتر از حداقل‌های حرفه‌ای است.
اگر در سال‌های گذشته، بحث کیفیت آموزش و ضرورت به‌روزرسانی برنامه‌های درسی مطرح بود، امروز سخن اصلی از فرسودگی حرفه‌ای نیروهایی است که باید همین برنامه‌ها را اجرا کنند. صدای اعتراض آنها، دیگر یک زمزمه پراکنده نیست؛ یک هشدار جمعی است. بی‌ثباتی موقعیت شغلی معلمان غیررسمی، شکاف درآمدی فرهنگیان با سایر کارکنان دولت، فشار روانی ناشی از توقعات والدین و جامعه و نبود چشم‌انداز روشن برای ارتقا، چنان حلقه‌ای از دشواری ساخته است که گویی هر روز معلمان به میدان جنگی می‌روند که ابزار کافی برای پیروزی در آن ندارند.
برای بسیاری از معلمان، شغل دوم و حتی سوم دیگر انتخاب نیست؛ اجبار است. معلمی که عصرها در تاکسی اینترنتی کار می‌کند یا آخر هفته‌ها در مغازه فروشندگی می‌کند، چگونه می‌تواند فردا صبح با انرژی و خلاقیت در کلاس درس حاضر شود؟ چگونه می‌تواند از دانش‌آموزش بخواهد که رؤیا داشته باشد، وقتی خودش فرصت رؤیاپردازی را از دست داده است؟ این تضاد تلخ، نه فقط وضعیت یک شغل بلکه آینه‌ای از اولویت‌های به‌هم‌خورده یک کشور است. اما مشکلات معلمان به مسائل اقتصادی خلاصه نمی‌شود. بسیاری از معلمان از این گلایه دارند که جایگاه اجتماعی‌شان در سال‌های اخیر به‌تدریج تضعیف شده است؛ نه به واسطه عملکرد خودشان، بلکه به دلیل بی‌توجهی به نقش آموزش در تصمیم‌سازی‌های کلان. در کلاس‌هایی که گاهی تعداد دانش‌آموزان به مرز ۴۰ یا ۴۵ نفر می‌رسد، چگونه می‌توان از معلم انتظار داشت که درس‌خواندن را برای بچه‌ها تجربه‌ای لذت‌بخش کند؟ فرسودگی شغلی، نه یک عبارت کلیشه‌ای که یک واقعیت ملموس در زندگی معلمان است.
در این میان، بسیاری از معلمان جوان نیز با ناامیدی از آینده، مسیر مهاجرت را انتخاب می‌کنند. خروج نیروهای تازه‌نفس از آموزش‌وپرورش تنها یک چالش انسانی نیست؛ یک بحران راهبردی است. امروز، مشکلات معلمان تنها مسأله یک صنف نیست؛ بلکه مسأله آینده کشور است. هر تصمیم، بی‌توجهی یا تأخیر در اصلاح این وضعیت، مستقیماً کیفیت آموزش نسل‌های بعد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. معلمانی که زیر بار مشکلات خم می‌شوند، کمتر می‌توانند نسلی را بسازند که با اعتماد به نفس و توانمندی، آینده‌ای بهتر از امروز رقم بزند. اگر قرار است مدرسه‌ها همچنان مکان امید باشند، باید به معلم به عنوان قلب تپنده آموزش نگاه کرد؛ نه فقط با شعار، بلکه با تصمیمات ملموس.
معلم کم نداریم، اما حقوق درستی به معلمان نمی‌دهیم
در همین راستا، احمد بیگدلی، عضو کمیسیون اجتماعی و نماینده شهرستان خدابنده در مجلس درباره شرایط کنونی معلمان به خبرنگار دیده‌بان ایران گفت: «تقریباً از لحاظ نیروی انسانی وضعیت بدی نداریم. نیروی انسانی داریم، اما نمی‌توانیم حقوق درستی به آنها بدهیم. ما معلم کم نداریم، اما نمی‌توانیم حقوق درستی به آنها بدهیم و در نگهداشت معلمان در تمام کشور ضعیف عمل می‌کنیم.»
او افزود: «واقعیت این است که ما حق و حقوق قانونی معلمان را به آنها نمی‌دهیم. یک حقوق مستمر در فیش حقوقی وجود دارد که ثابت است، اما یک حقوق غیرمستمر هم وجود دارد. در بیشتر وزارتخانه‌ها رفاهیاتی مانند مزایای جانبی، حق مسکن، حق آموزش، حق ایاب و ذهاب و… جزو بخش غیرمستمر است. متأسفانه در پرداخت این مزایای فرهنگیان عقب هستیم، حتی حق مسکن آنها که حداقل ماهی دو میلیون تومان است، پرداخت نمی‌شود.»
حقوق پایین، برخی معلمان را از انتخاب این شغل پشیمان کرده است
بیگدلی در بخش دیگری از صحبت‌هایش تأکید کرد: «یک روز که با معلمان دیدار داشتیم، آنها می‌گفتند که ما حدود ۴۵ کیلومتر راه را از خانه‌مان تا مدرسه طی می‌کنیم. آنها در شهرستان هستند و مانند تهران، اتوبوس، تاکسی یا مترو در دسترس ندارند. بنابراین ناچارند با وسیله شخصی تردد کنند. می‌گویند که وقتی با وسیله شخصی ۴۰ یا ۴۵ کیلومتر رفت‌وآمد می‌کنیم، طی این مسیر هزینه دارد؛ هزینه سوخت، هزینه استهلاک ماشین و هزینه‌های جانبی دیگر. در حالی که حقوق‌شان، حداقلی است. باورتان نمی‌شود، اما بعضی از معلمان می‌گفتند که اشتباه کردیم که معلم شدیم و باید سراغ شغل دیگری می‌رفتیم. من به آنها می‌گفتم که معلمی را از روی عشق و علاقه انتخاب کردید، نه حقوق اما واقعیت این است که نتوانستیم حق و حقوق قانونی فرهنگیان و معلمان را به‌درستی پرداخت کنیم.»
عضو کمیسیون اجتماعی خاطرنشان کرد: «امسال وزارت آموزش و پرورش، شخص آقای وزیر و فراکسیون فرهنگیان مجلس در تلاش‌اند که بتوانیم ردیف ویژه‌ای در بودجه سالانه برای پرداخت فوق‌العاده خاص یا مزایای جانبی به فرهنگیان ایجاد کنیم تا وضعیت معیشتی آنها کمی بهتر شود.»
او در پایان در پاسخ به این سؤال که معلمان بازنشسته هم در این ردیف بودجه ویژه جایگاهی دارند، گفت: «خیر. فکر کنم مزایای جانبی به بازنشسته‌ها نمی‌برسد، چون ما بحث هم‌ترازی بازنشستگان را مصوب کردیم. در هم‌ترازی بازنشستگان قید شده است که به میزان ۹۰ درصد حقوق فرد شاغلِ هم‌تراز باید پرداخت شود. یعنی کسی که معلم بوده و با رتبه‌بندی یا پست خاصی بازنشسته شده است، باید ۹۰ درصد حقوق فرد شاغلِ هم‌تراز خود را دریافت کند.»
منبع: دیده‌بان ایران
