کشف گونه جدیدی از دایناسور «مگاراتور» با وعده غذایی که در دهانش بود
زمین‌شناسان و دیرینه‌شناسان گونه‌ای جدید از دایناسور مگاراتور را در آرژانتین کشف کرده‌اند که سرنخ شگفت‌انگیزی درباره رژیم غذایی آن ارائه می‌دهد. این گونه که Joaquinraptor casali نام گرفته، به نظر می‌رسد که کروکودیل‌ها را شکار می‌کرده است، زیرا یک استخوان پا در دهان فسیل آن یافت شد.
به گزارش سایت دیده بان ایران؛ زمین‌شناسان و دیرینه‌شناسان گونه‌ای جدید از دایناسور مگاراتور را در آرژانتین کشف کرده‌اند که سرنخ شگفت‌انگیزی درباره رژیم غذایی آن ارائه می‌دهد. این گونه که Joaquinraptor casali نام گرفته، به نظر می‌رسد که کروکودیل‌ها را شکار می‌کرده است، زیرا یک استخوان پا در دهان فسیل آن یافت شد.
همان‌طور که از نامشان پیداست، مگاراتورها گروهی از دایناسورهای گوشتخوار بودند که شبیه نسخه‌های غول‌آسای رپتورها بودند که در فیلم «ژوراسیک پارک» معروف شدند. بر اساس برآورد محققان، طول جواکین‌رپتور بیش از ۷ متر (۲۳ فوت) از بینی تا دم و وزن آن بیش از ۱۰۰۰ کیلوگرم (۲۲۰۰ پوند) بوده است.
با توجه به اینکه در آن بخش از جهان دایناسورهای تیرانوسوروس وجود نداشتند، جواکین‌رپتور احتمالاً در رأس زنجیره غذایی قرار داشت. این یافته فسیلی یکی از شواهد مستقیم درباره رژیم غذایی مگاراتورهاست که شامل اجداد باستانی کروکودیل‌ها بوده است.
لوسیوا ایبریکو، دیرینه‌شناس مؤسسه زمین‌شناسی و دیرینه‌شناسی پاتاگونیا (IPGP)، به ScienceAlert گفت: «به‌طور جالب، ما یک استخوان بازو (هومروس) بین فک پایین جواکین‌رپتور پیدا کردیم که نشان می‌دهد — هرچند ثابت نمی‌کند — ممکن است این مگاراتور در زمان مرگش در حال خوردن کروکودیلیف بوده باشد.»
محققان اذعان دارند که این استخوان ممکن است به روش دیگری وارد دهان فسیل شده باشد، شاید پس از مرگ جواکین‌رپتور به داخل دهان غوطه‌ور شده باشد. اما با توجه به اینکه استخوان با دندان‌های شکارچی تماس داشته و اثر دندان نیز روی آن مشاهده شده، تعامل بین این دو موجود محتمل به نظر می‌رسد. این دو گونه ممکن است برای منابع غذایی دیگر نیز با هم رقابت کرده باشند.
شاید جواکین‌رپتور تنها در حال «تعدیل حساب» برای همه کروکودیلیان‌هایی بوده که مشکوک به شکار دایناسورها هستند.
محققان سن این جواکین‌رپتور را با بررسی ساختار میکروسکوپی استخوان‌های آن تخمین زدند. به نظر می‌رسد این فرد بالغ بوده اما هنوز به رشد کامل نرسیده بود. ایبریکو توضیح داد: «بر اساس ساختار میکروسکوپی یک قطعه از استخوان ساق پا و خطوط رشد متوقف‌شده (LAGs)، و با فرض اینکه این خطوط سالانه تشکیل شده‌اند (مثل حلقه‌های درخت)، حداقل سن این نمونه جواکین‌رپتور ۱۹ سال تخمین زده می‌شود.»
اگرچه دیرینه‌شناسان تنها بخش‌هایی از فک‌ها، جمجمه، اندام‌های جلویی، پاها و چند مهره دم را پیدا کرده‌اند، این یکی از کامل‌ترین نمونه‌های مگاراتور کشف‌شده تا به امروز است. بنابراین، علاوه بر اضافه کردن یک گونه جدید به فهرست دایناسورهای پاتاگونیا، جواکین‌رپتور می‌تواند به پر کردن برخی خلاها در این گروه نسبتاً ناشناخته کمک کند.
در حالی که سرزمین‌های شمالی توسط تیرانوسورها تحت سلطه بودند، نبود آن‌ها در جنوب باعث شد رپتورها نقش شکارچی رأس را در آمریکای جنوبی و استرالیا ایفا کنند.
به نظر می‌رسد این حیوانات توانسته‌اند این نقش را تا رویداد انقراض کرتاسه پایانی حفظ کنند. بقایای جواکین‌رپتور حدود ۶۸ میلیون سال قدمت دارند و این گونه یکی از جوان‌ترین مگاراتورهای شناخته‌شده است که اگر مداخله کیهانی نبود، ممکن بود سلطه‌اش ادامه داشته باشد.
در زمان خود، مگاراتورها مسیر تکاملی متفاوتی را در پیش گرفتند: به جای تمرکز بر اندازه و قدرت خام، بدن سریع و دست‌های بزرگ و قدرتمندی داشتند که دستان کوچک تی‌رکس را کم‌اهمیت جلوه می‌داد.
ایبریکو گفت: «مگاراتوریدها، از جمله ویژگی‌های دیگر، دارای اندام جلویی بسیار توسعه‌یافته با چنگال‌های بزرگ در اولین و دومین انگشت هستند.»
«این چنگال‌ها ممکن است نقش مهمی در اکوسیستم داشته باشند. برای مثال، مگاراتوریدها ممکن است از این چنگال‌ها برای دسترسی به بافت‌های نرم و/یا کمک در شکار و کنترل طعمه استفاده می‌کرده‌اند.»
شاید فیلم بعدی «ژوراسیک پارک ۸» حالا دشمن کامل خود را پیدا کرده باشد.
این تحقیق در مجله Nature Communications منتشر شده است
